Spanje 2014

Het is een tijdje stil geweest met de reisverslagen. Niet dat we niet met de camper op weg zijn geweest, maar het is er niet van gekomen om er een verslag van te maken. Zo zijn we in juli 2 weken met Jurjen en Gea en 1 week met Lieuwe op vakantie geweest in Duitsland. Zelf zijn we in juni dan nog 3 weken in Duitsland geweest, o.a. om een en ander m.b.t. onze emigratie naar Duitsland te regelen. En in oktober hebben we dan nog 2 weken in Nederland rond gereden, o.a. naar Zeeland met als afsluiting een geweldig weekend met de USA camperclub in Epe. Hier kom je dan in gesprek met mensen die ook een grote camper hebben en het was dan ook een heerlijke bezigheid om bij elkaar over de vloer te komen en elkaars camper te kunnen bewonderen. Ook hebben we veel tips opgedaan waaraan we aan het begin van deze reis naar Spanje al veel hebben gehad.

Na de camper uit de stalling te hebben gehaald en vol te hebben gepakt zijn we dan woensdag 15 januari 2014 vanuit Wolvega vertrokken naar onze eerste bestemming Landgraaf waar ik eerst nog even moet werken. We kunnen hiervoor op de parkeerplek van Wereldtuinen Mondo Verde staan en ’s avonds kunnen we dan mooi een bezoek aan Lieuwe brengen. Terwijl ik dan overdag aan het werk ben kan Bertha mooi een wandeling door het park maken wat ook in de winter zeker de moeite waard is.

Vrijdag 17 januari zijn we dan weer verder getrokken richting Spanje. Na nog even goedkoop in Luxemburg te hebben getankt  komen we ’s avonds aan op onze eerst camperplek in Frankrijk in Pont á Mousson. Ook vorig jaar hebben we op deze plek gestaan en het blijft een prachtige plek aan het water. Na onze wandeling met Noeshka waren we blij dat de winkels en restaurantjes op zaterdagochtend geopend waren en konden we een lekker bakkie koffie halen bij een broodjeswinkel. We hebben een heerlijk stukje champignonbroodje of iets dergelijks gehad. Het waren behoorlijk grote stukken en het verbaasde me al dat de serveerster vroeg of ik 1 of 2 stukken wou hebben. Natuurlijk moest ik er 2 hebben, dat leek me niet meer dan logisch. Bij het afrekenen kon ik de vraag begrijpen want de koffie met koek had de lieve som van 14 euro gekost. De broodjes bleken per stuk 5 euro te kosten. Neemt niet weg dat ze heerlijk gesmaakt hebben.

Zaterdag 18 januari hebben we dan een ritje door een kale en vlakke omgeving in Noord Frankrijk gemaakt en zijn we op zoek gegaan naar een overnachtingsplek. We zijn het plekje Saint Marcel in gereden en toen we het bordje met de tekst “Parc d’Activités” zagen staan hebben we dit maar gevolgd. We kwamen uit op een klein industrieterrein waar ze aan de openbare weg 5 of 6 parkeervakken voor ons hadden gereserveerd waar we onze camper makkelijk kwijt konden.

 Zondag 19 januari weer verder gereden en begonnen met mooi weer maar gedurende de dag werd het steeds donkerder en zagen we op een gegeven moment al tegenliggers die met een redelijke laag sneeuw waren bedekt. Even later kwamen we, hoe hoger we kwamen, steeds meer in de sneeuw terecht. Het werd zo veel dat de rechter baan was afgesloten en alleen de linker baan van de snelweg sneeuwvrij kon worden gehouden. We zijn op laag tempo doorgereden tot we op de navigatie het teken van een camperplek zagen verschijnen dus hebben we daar de snelweg verlaten en de camperplek opgezocht. Deze plek is aangelegd bij de ingang van het station van Le Monastier – Pin Mouriès. We kunnen net de draai maken en hebben onze camper hier geparkeerd. Achteraf bleek ons dat de camperplek voor 4 campers tot een maximale lengt van 8 meter is bedoeld dus was het maar mooi dat het rond deze tijd niet zo druk is anders hadden we het kunnen vergeten. De camperplek is gratis en de voorzieningen als w.c., stroom ,water en verzorging is in de winterperiode afgesloten.

De volgende dag was er niet veel meer van de sneeuw te ontdekken en de snelwegen waren weer helemaal schoon en niets wees erop dat het de vorige dag zo erg had gesneeuwd. We hadden besloten dit jaar over de brug van Milau te gaan waarvoor we dan wel tol moeten betalen. En deze tol is met onze combinatie dan toch nog een behoorlijk bedrag van € 32,50 maar het is de moeite waard. De brug is van een ongekende hoogte en nu konden we deze van boven bekijken nadat we er vorig jaar onder hebben gestaan.

 

Tegen de avond zijn we dan al in Zuid Frankrijk aangekomen en konden we bij de Middellandse Zee een overnachtingsplek opzoeken. Ook hier zagen we weer op onze navigatie een camperplek staan in het plekje La Franqui bij Leucate,  echter deze plek zat midden in een woonwijk waar totaal geen plek was om onze camper te parkeren. Het camperboek van de NKC er maar bij gehaald en hieruit blijkt dat 500 meter verder een camping is waar ook campers kunnen staan. De camping blijkt dicht te zijn omdat deze plek gaat maken voor vakantiewoningen maar de parkeerplek voor de camping is nog niet weg gehaald en hier kunnen we dan ook prima overnachten.

Dinsdag 21 januari zijn we dan Spanje binnen gereden en vonden we ’s avonds een plek in de haven La Clota in L’Escala. We hebben onze camper op een aantal parkeervakken aan de openbare weg geparkeerd. We beginnen al gauw te wennen aan het heerlijke temperatuurtje van 14 graden. De volgende morgen vonden we een briefje achter de ruitenwisser waar in 4 talen op was vermeld dat parkeren in het havengebied voor campers was verboden en dat, als we hier zouden blijven staan, het aan de politie zou worden gemeld. Gelukkig hadden we toen al een rustig nachtje achter de rug en waren we niet van plan om hier te blijven.

 Woensdag 22 januari zijn we bij de kust van de Middellandse zee richting Barcelona gegaan en dachten een camperplek te hebben gevonden op ca 20 km afstand van Barcelona bij een caravanbedrijf. Hier aangekomen blijkt het een braak liggend stuk industrieterrein te zijn waar ooit een caravanbedrijf had gezeten maar zo te zien al jaren te koop stond. De camperplekken zijn hier al niet dik bezaaid en dus moeten we op zoek naar een andere geschikte plek. De meeste supermarkten in dit gebied hebben niet zoveel parkeerruimte dat onze camper hier ook nog bij past en was het dus niet zo gemakkelijk een plekje te vinden. We hebben onze camper toen voor een vrachtwagen geparkeerd die aan de openbare weg dichtbij een winkelcentrum een overnachtingsplaatsje had gevonden in het plaatsje El Masnou. Het was een rustig straatje waar we stonden alleen was het jammer dat er naast onze camper een goot in de weg zat waardoor het verkeer dat er langs kwam toch veel lawaai maakte. Gelukkig kwam er niet veel verkeer langs en hebben we toch nog heerlijk geslapen.

Donderdag kwamen we dan al gauw aan in Barcelona en we hadden besloten langs de haven te rijden zodat we de binnenstad zouden mijden. Door het nemen van een verkeerde afslag kwamen we dan toch nog onverwacht midden in het centrum terecht en daar word je niet blij van met ons formaat camper. Het verkeer is hier wel heel erg druk en de meeste wegen zijn niet voorzien van erg brede rijbanen. Gelukkig waren de meeste wegen voorzien van 3 rijbanen waardoor we toch nog wel genoeg ruimte hadden. We hebben de weg naar buiten weer gevonden en waren blij dat we de stad weer uit waren. In Cambrils hebben we dan een camperplek op een camping gevonden waar we net een plekje tussen de gelukkig gesnoeide bomen konden vinden. Als in de zomer de bomen weer uitlopen is ook dit een plek waar we niet terecht kunnen. In Cambrils zijn we 4 nachten gebleven en hebben we 2 keer een motorritje in de omgeving gemaakt.

Maandag 27 januari zijn we dan weer vertrokken en in het plaatsje Burriana aangekomen. We zagen al dat alle vrije parkeerplekken bij het strand verboden gebied waren voor campers maar zagen op een bepaalde plek toch veel campers staan. We hebben deze plek via de haven bereikt en hier stonden dan ook geen borden waarop stond dat dit verboden was. Het blijkt een plek te zijn aan het strand en naast de vissershaven waar altijd campers hebben gestaan en waar het tot vorig jaar werd gedoogd. Echter deze winter is de politie begonnen met het geregeld weg sturen van alle campers van het terrein. We horen van onze buren dat zij ook vorige week zijn weg gestuurd maar gewoon zijn blijven staan en ook geen boete hebben gekregen.

In de vissershaven wordt iedere dag om 3 uur ’s middags vis aan particulieren verkocht. De vissen blijken niet per stuk te worden verkocht maar per kratje tegelijk. Een Duitse buurman van de camperplek wou wel een paar visjes kopen maar niet het hele krat. Op de vraag wat het moest kosten kreeg hij als antwoord vijf euro. De verkoper bedoelde het hele krat maar de buurman gaf aan dat dit veel te veel was. Dit zou hij nooit op kunnen krijgen. De verkoper dacht dat de prijs te hoog was en verlaagde de prijs naar drie euro voor het hele krat. De handel ging echter, ondanks de lage prijs, niet door. Dinsdag zijn we even op de fiets gestapt om het dorpje te verkennen en we belanden al gauw in het centrum waar opdat moment een markt werd gehouden waar we heerlijke mandarijnen uit de streek hebben gekocht.

Donderdagmorgen vonden we een briefje achter de ruitenwisser dat we illegaal stonden geparkeerd en werd ons aangezegd dat we moesten vertrekken anders riskeerden we een boete van € 200,--. Het blijkt dus dat het terrein iedere week weer wordt leeg gemaakt om plaats te maken voor de volgende lichting campers. Omdat € 200,-- toch wel iets te veel is voor deze mooie camperplek hebben we besloten te vertrekken. We hebben onze watertank nog even gevuld bij een speelterreintje in de buurt en zijn weer verder getrokken.

Na een kleine 50 km komen we dan aan in Puerto de Sagunto waar we op een gravelterrein bij een grote haven hebben overnacht. Dat het zeker zaak is de camper goed af te sluiten bleek tijdens onze wandeling. Bij een camper die geparkeerd stond aan de boulevard werd door een jongen van een jaar of 14 / 15 getest of deze wel goed was afgesloten. Uit de verte zagen we hem alle ramen en deuren testen om te kijken of deze ook open konden. Even verderop stond nog een camper en ook hier probeerde hij of de deur wellicht open was. Gelukkig was hij niet in de buurt van onze camper toen we daar aankwamen en we zullen in het vervolg nog beter op gaan letten of alles is afgesloten.

Vrijdag weer verder gereden met als doel de (gedoog-)camperplek in Tavernes nadat we hierover in Borriana van een camperaar een tip hadden gekregen. Daar aangekomen wisten we niet wat we zagen, er bleken wel een kleine 100 campers op een parkeerterrein te staan. We zijn er eerst over gelopen en onze tipgever was ook hier aanwezig. Hij vertelde ons dat op een bepaald plekje vannacht ook een grote camper had gestaan en dit plekje nu leeg was. Dit plekje leek ons wel wat en we hebben onze camper hier dan ook geparkeerd. We hadden de motor nog niet uitgezet of er staat al een Fransman bij mij aan het raam en deze claimt dat hij nu te weinig ruimte heeft omdat ik te dicht op hem sta. En als ik nu voor zijn voordeur zou staan dan zou ik hem gelijk geven maar dat was niet het geval. Nou ja, dan de camper maar even een metertje verzetten en opnieuw waterpas stellen. Zodra ik buiten kom staat er alweer een Duitser achter mijn aanhanger te schreeuwen dat ik ook veel te dicht bij hem zou staan. Na bestudering bleek dat er nog ruimte genoeg tussen ons zat om bij de camper te kunnen komen en alles te doen wat maar wenselijk is. Het enige is natuurlijk wel dat ik alle uitzicht van de buren wegneem en dit zint de mensen niet natuurlijk, ook niet als je op een gratis parkeerplek staan klaarblijkelijk. De lol voor ons was er af en we zijn dan ook maar weer vertrokken.

Hierna nog twee camperplekken uit de campergids opgezocht maar beiden, zowel in Oliva als in Denia bleken te zijn opgeheven. We besluiten om de kuststrook te verlaten en het bergachtige gedeelte in te trekken. In het plaatsje Alcalali vinden we dan een braakliggend stuk terrein midden in het dorp waar we de camper hebben geparkeerd. We staan helemaal alleen en dus van buren helemaal geen last, wat een verschil met de “camperstad” in Tavernes. Het blijkt een alleraardigst dorpje te zijn met een klein supermarktje, en dan bedoel ik ook echt klein, waar ze heerlijk brood hebben en de meeste dagelijkse boodschappen kun je er wel kopen. Ook de omgeving is uitermate geschikt voor geweldige motorritjes door de bergen wat we dan ook een paar keer hebben gedaan.

We zijn 3 nachten gebleven en zijn maandag 3 februari weer verder getrokken richting Benidorm. In Calpe was de aangegeven camperplek vol en even verder staan er een aantal camper geparkeerd in parkeervakken aan de straat.

In Benidorm en omgeving zijn alle camperplekken vol en dit blijft ook zo tot eind februari. De meesten die er staan blijven er de hele winter staan. Wat dan het nut van een camper is ontgaat ons dan wel eens. Wij zijn meer mensen die na een bepaalde tijd weer willen verkassen om een andere omgeving te gaan ontdekken.

Even voorbij Benidorm komen we aan in Villajoyosa en hier zien we een groot parkeerterrein niet ver van het strand en we besloten hier te blijven overnachten. We stonden nog niet lang of er kwam ook al een Engels camper bij ons staan en deze vroeg ons of we hier de nacht bleven staan. Ook zij zouden dan blijven staan, waarschijnlijk bleven ze niet staan als ze alleen hier hadden gestaan. Tijdens de wandeling bleek dat er verderop nog 3 campers stonden met uitzicht op de Middellandse Zee. De volgende morgen zijn we dan ook maar naar dit plekje verhuisd zodat we toen met 4 campers bij elkaar stonden, 1 Engelse en 3 Nederlanders.

We hebben een prachtige plek met een geweldig uitzicht over de zee en met prachtige wandelmogelijkheden langs de rotsige kust van de zee. We staan niet ver van het dorp Villajoyosa en ook redelijk dichtbij Benidorm. We pakken de fiets en fietsen naar de boulevard van Villajoyosa waar prachtig gekleurde huisjes staan.

Ook Benidorm is niet zo ver en we besluiten dan ook hier ook met de fiets naar toe te gaan. De afstand is toch nog een 8 of 9 kilometer en normaal valt dit wel mee. Maar hier moeten we heuveltje op, heuveltje af en dat valt dan toch niet mee. Tot overmaat van ramp begint het dan ook nog ontzettend te waaien en is de terugreis dan ook extra zwaar. De winkels in Benidorm liggen in deze tijd vol met wat wij noemen “oma-kleding”, wel logisch natuurlijk gezien de meeste tijdelijke inwoners in de winter.

Donderdag 6 februari worden we dan om 5 uur ’s middags nog weg gestuurd door de politie. Ze doen een briefje onder onze ruitenwisser waarop staat vermeld dat we moeten vertrekken en als we blijven staan we een boete van € 200,-- riskeren. Tijdens het gesprek met de agenten proberen we ons vertrek nog uit te stellen tot de volgende ochtend, echter zonder succes.

We halen de wielklem dan ook maar weer van de aanhanger en schuiven onze camper in en vertrekken weer richting het zuiden. We zoeken een camperplek waar ook een stroomvoorziening is en slagen hierin in Santa Pola. Hier is een camperplek die is bedoeld voor campers tot ongeveer 8 meter lengt maar de nieuwe eigenaar, Oli, een Duitse jongeman van 25 jaar wil ons graag op zijn plek hebben. We krijgen dan ook een stekkie op de draaiplek zodat ieder camper vanaf dat moment niet meer rond kan rijden maar eventueel achteruit weer moet vertrekken. De meesten kunnen echter wel hun draai vinden en we staan dan ook niemand in de weg. De stroom blijkt echter slecht 3 ampère te zijn en dit is net genoeg om onze accu’s weer op te laden. Zodra we ook maar een elektrisch apparaat aan zetten vliegt de zekering er alweer uit.

We staan tegenover een Nederlands stel uit Brabant, D’n A3 en Joke waar we een heel prettig contact mee hebben. Adrie is altijd in voor een grapje en een praatje en hij maakt met iedereen contact, ongeacht zijn nationaliteit. Hij spreekt dan ook een aardig woordje Frans en de Franse buren vinden het ook fijn met Adrie te kletsen. We hebben veel gelachen deze dagen.

De camperplek ligt aan de rand van een industrieterrein en bij onze wandeling over dit industrieterrein zien we dat hier een Webasto dealer is gevestigd. Omdat onze kachel nog steeds niet goed functioneert gaan we hier naar toe om een afspraak te maken. We kunnen maandagmorgen om 8 uur bij hen terecht en dus blijven we nog een paar dagen bij Oli staan.
Bij het plaatsje Santa Pola zijn een aantal Salina’s (zoutmeren) waar de roze flamingo’s doorheen lopen. Uiteraard zijn we tijdens een motorritje hier even naar toe gereden en hier ook de flamingo’s bekeken.

Zaterdagmorgen de markt in Santa Pola bezocht en ook hier waren Adrie en Joke naar toe gegaan. Terwijl Bertha mij met m’n nieuwe hoedje op de foto zet staat Adrie onverwacht achter mij te zwaaien. Als je de foto goed bekijkt zie je hem staan.

Maandagmorgen 10 februari de Webasto dealer bezocht en na 3 uurtjes zoeken en repareren werkt ook deze kachel weer als nieuw en kunnen we weer verder trekken.

We legen onze tanks en vullen onze watervoorraad weer aan bij Oli en vertrekken na een tip van Adrie naar een nabij gelegen parkeerterrein waar ook campers worden gedoogd.

Het is een mooi aangelegd parkeerterrein vlakbij het strand waar alleen in de winter campers worden gedoogd en er staan dan ook ruim 40 campers geparkeerd. Uiteraard zijn er geen voorzieningen als water, stroom en lozingsmogelijkheden maar op slechts 10 kilometer afstand konden we water tanken en onze afvaltanks legen.

Omdat we hier een mooie vrije plek hadden bleven we hier wat langer hangen. Ook speelde natuurlijk mee dat de Olympische Spelen net waren begonnen en we het schaatsen ook wel graag wilden volgen. We stonden naast Simon en Titia uit IJsselmuiden en ook dezen keken enthousiast naar het schaatsen.

De 2 weken dat we hier hebben gestaan hebben we heerlijk weer gehad en konden we lekker buiten zitten en hebben we een aantal keren een motorritje gemaakt.

Ook was er gelegenheid om op het strand te vissen al was dit qua visvangst nu niet erg succesvol.  Wel had ik van een gevonden buisje en wat bamboe en duct tape een leuk vissteuntje gemaakt waarover onze Tsjechische buurman laaiend enthousiast was. Toen hij dan later op het strand aankwam bleek dat hij ook was gaan knutselen met een beetje bamboe en een lege fles. Dit had echter niet het gewenste resultaat en ze staken de hengel dan ook maar weer gewoon in het strand. De volgende dag heb ik ook voor hem een aantal buisjes meegenomen en hij was me dan ook zeer dankbaar, dat had hij niet verwacht. De volgende keren groetten ze ons dan ook heel enthousiast. Jammer dat we niet met elkaar konden praten.

Dat de wereld klein is bleek maar weer eens toen op een gegeven moment iemand riep dat “et toch nog niet zo laete is heur…..” en wij dachten wie zal dat zijn, dat klinkt als een bekende stem. Bleek het te gaan om een stel uit Wolvega, Appie en Dinie Regtop. We hebben even een biertje gedronken en toen bleek, alhoewel we elkaar niet kenden, we toch veel gemeenschappelijke kennissen hadden.

Zaterdag 22 februari hebben we nog even een motorritje door de omgeving gemaakt en bij thuiskomst stond er een politiewagen naast onze camper. Oei, dachten we, nu worden we weer weggestuurd maar gelukkig bleek dat niet het geval. Onze nieuw buren, Frits en Helma, die de dag ervoor waren gekomen hadden ruzie gekregen met onze alleraardigste Tsjechische buren. Frits had zijn camper zo dicht op de caravan van de Tsjechen gezet zodat het leek alsof de caravan aan de camper gekoppeld was. Toen daar onenigheid over was ontstaan heeft de Tsjech de politie opgebeld die eraan te pas moest komen om de situatie op te lossen.

Zondag gingen we dan weer op pad om een ander plekje te zoeken. Alleen het wegrijden ging niet zo gemakkelijk omdat de camper niet wou starten. De accu was leeg en ook de huishoudaccu’s waren te leeg om nog bij te kunnen springen. We hadden het duidelijk te ver laten komen en hadden eerder het aggregaat aan moeten zetten. Gelukkig was Frits nog net niet weg en konden we middels startkabels weer starten.

We besloten eerst onze tanks te legen omdat deze wel heel erg vol waren. Bij aankomst bij het LPG-station in Alicante waar hier mogelijkheden voor waren bleek het op zondag te zijn gesloten dus moesten we op zoek naar een andere plek. In het boek opgezocht dat er in de buurt van Elche een camperplek moest zijn maar bij aankomst was hiervan niets terug te vinden. Nog een paar mogelijke camperplekken bezocht maar ook deze bleken niet (meer) te bestaan. We hebben onze camper toen maar geparkeerd op een groot leeg terrein naast een school in La Galia en hier bleek ook een rioolput te zijn waarvan we het deksel konden lichten. De tanks konden dus weer geleegd worden en ons slaapplekje was weer geregeld. De volgende morgen na de wandeling konden we nog even lekker buiten koffie drinken.

Tijdens de koffie hebben we op de app van campercontact maar weer een camperplek gezocht en we vonden er één in de buurt van Alicante, in El Campello, nl. Camperpark Alicante. Deze camperplek was nog maar net een paar maanden open en het leek ons een leuk plekje om te bezoeken. We konden hier ook aan de stroom en water tanken  dus dat kwam ook goed uit.

De eigenaar was een Fransman van begin 50 die in Alicante een paintball hal exploiteerde en met zijn pensioen in gedachten een camperplek was opgestart met in het achterhoofd nog enkele camperplekken in de omgeving van Alicante en Benidorm te gaan openen.

Bij aankomst zaten de eigenaar en zijn vrouw met een aantal gasten aan een grote pan Paëlla. Dit bleek hij vaker te doen en je kon je hier dan ’s morgens voor opgeven. Ook ging hij ’s avonds rond een uur of vijf met de gasten een potje Jeu de Boulle spelen en hier heb ik dan ook een keer aan meegedaan. Ik heb mijn Frans hier wee behoorlijk op kunnen halen omdat hij en de andere gasten eigenlijk alleen maar Frans en Spaans konden spreken en Engels nagenoeg niet konden verstaan.

De afstand naar de zee was nog behoorlijk groot maar was op de fiets best te doen. Het laatste stuk ging behoorlijk steil naar beneden dus dat ging heel gemakkelijk. Helaas moesten we ook weer terug en dat betekende omhoog fietsen wat ons veel moeilijker af ging. Lopend zijn we nooit tot het strand gekomen maar een andere kant van de omgeving verkend. Ook hier was het een woeste omgeving met verlaten boomgaarden en boerderijen. We vonden een mooi paadje langs de rivier en konden van daar uit alle kanten op.

Donderdag 27 februari zijn we dan weer vertrokken en zijn we in Calp beland. We hebben hier op bijna dezelfde plek als de heenreis een broodje gegeten en gingen er ook nu vanuit dat we hier geen camperplek zouden vinden. We hebben even gewandeld bij het zoutmeertje waar de flamingo’s zaten. Ook aan de kant van dit meertje stonden enkele campers in parkeerhaventjes langs de weg, niet iets wat ons nou leuk leek.

We hebben de camper gestart en probeerden om dichtbij de haven te komen omdat hier meestal wel leuke plekjes zijn te vinden als er ruimte is. Helaas was dit niet het geval en de weg ging op het laatst heel steil omhoog en toen kwam het bordje doodlopende weg. We waren de grote rots die in zee steekt opgereden en hier kun je niet verder. Het enige wat ons restte was de achteruit op te zoeken en zo rustig weer terug gereden.

 Zodra we weer een afslag konden pakken hebben we dit gedaan en we waren nog niet de hoek om of hier, tussen de flats, was een bouwterrein waar al een aantal campers stonden geparkeerd. Een ideale plek voor ons om een paar dagen te vertoeven.

Het terrein lag vlak bij de vissershaven en hier is altijd wel wat te beleven. Net als in Burriana kwamen hier de vissersboten aan om de vis aan wal te zetten. Wij hadden wel het idee dat hier wat meer vis aan wal werd gezet dan in Burriana. Ook de verkoophoek was veel professioneler opgezet.

Omdat langs de vissershaven verschillende restaurantjes waren gingen we ’s avonds vis eten. We konden buiten onze gerechten uitzoeken.

We konden ook hier prachtig wandelen langs het strand en de boulevard. Vaak kwamen we dan weer uit in de vissershaven waar altijd wel wat was te beleven. Vrijdag werd het weer toch wel iets minder, het was bewolkt en een beetje fris.

Zaterdag 1 maart zijn we dan weer vertrokken in de richting van Tavernes. We kunnen altijd nog eens zien of er nog een plekje op dit overvolle parkeerterrein is. Het komt niet zo ver omdat we op ongeveer 10 kilometer voor Tavernes in het plaatsje Platja de Xeraco ook een schitterend mooi plekje hebben gevonden. Het is een plek bij het strand aan een doodlopende weg aan de rand van een dorp met appartementengebouwen. Het strand is hier wel heel lang en breed.

Voor ons staan ook nog een paar campers uit Duitsland. Deze mensen zijn net in Spanje aangekomen en hebben nog geen zonnige dag gehad, alleen maar veel wind. Ze treffen het nu want de volgende dag is het weer een stuk aangenamer en kunnen we zelfs in de zon naast de camper buiten zitten.

De dagen daarna zijn ook bijna allemaal mooi zonnig en we kunnen dan ook hier heerlijk langs het strand wandelen.

Na een aantal dagen is het dan weer tijd te vertrekken en op woensdag 5 maart besloten we dan ook weer te vertrekken maar nu niet meer bij de kust langs maar geleidelijk via het binnenland van Spanje weer richting huis te gaan.

Onderweg volgen we op een gegeven moment de borden die leiden naar, naar wat wij aannamen, een groot recreatieterrein waar ongetwijfeld mogelijkheden zijn om te overnachten. Aangekomen bij dit terrein blijkt het niet groter te zijn dan een parkeerterreintje met daarbij enkele picknickbanken. We kunnen de camper nog niet het terrein opdraaien en besluiten dat we maar weer terug moeten gaan. Echter dit valt nog niet mee omdat de weg hier steeds smaller is geworden en er tot nog toe geen keermogelijkheden waren. Gelukkig blijkt aan het einde van de, naar later blijkt, doodlopende weg een mogelijkheid om te keren en moeten we de hele weg terug rijden.

De natuur is in dit gebied prachtig en we willen dan ook graag hier een overnachtingsplekje vinden. Uiteindelijk lukt dit aan de doorgaande weg CV 35 in de buurt van Titaguas (N39°49'25",W 1°5'38") . De plek ligt midden in de natuur waar we geen enkele auto kunnen zien rijden en waar ook niemand ons kan zien staan. Het is een pracht plek en we hebben prachtig weer, dus wat willen we nog meer. In de 2 dagen die we hier hebben gestaan hebben we hooguit 3 á 4 mensen voorbij zien komen. Vanaf dit moment hebben we er ook een gewoonte van gemaakt om de coördinaten van de overnachtingsplek direct te gaan noteren zodat we bij eventuele calamiteiten de hulpverleners deze direct te kunnen verstrekken en we dan ook beter vindbaar hopen te zijn.

Op deze plek was het ’s nachts dan ook volkomen stil en compleet donker. Het enige licht kwam van de talloze sterren aan de hemel. Eerst moesten we nog wat aan de stilte wennen maar dat went zeer snel en we vonden het dan ook een super camperplek.

Na 2 dagen hebben we de camper weer gestart en zijn weer verder getrokken en rijden we door een prachtige natuur met schitterende uitzichten.

Na ook nog een stuk akkerbouwgebied te hebben gereden wat wij weer minder mooi vonden omdat dit stuk ook nog redelijk vlak bleef zijn we tegen de avond gestopt nabij het plaatsje Ricla waar we een overnachtingsplek hebben gevonden aan de rand van een industrieterrein, temidden van bloeiende boomgaarden. (N41°31'9",W 1°23'53")

De volgende dag, het is nu inmiddels zaterdag 8 maart zijn we verder gereden richting Pyreneeën. Eenmaal in de Pyreneeën aangekomen missen we een retarder op onze camper, op de snel dalende weg lopen onze remmen al gauw warm en moeten we een parkeerplaats opzoeken om ze af te laten koelen. Het is dan geen pretje om op de wat snellere wegen geen retarder te hebben waardoor je op de versnellingsbak kunt afremmen.

We zoeken een camperplek in de buurt en na een paar smalle bergweggetjes te hebben gevolgd komen we dan op de officiële camperplek in het dorpje Sare (N43°18'48",W 1°34'37"). Het is geen grote camperplek maar we vinden, na het afkoppelen van de aanhanger toch nog een mooi plekje. Gelukkig waren we niet al te laat aangekomen want even later loopt het al behoorlijk vol en was het voor ons onmogelijk geworden de draai naar een plekje te vinden. Je kunt er geweldige wandelingen door de bergen maken.

Het is een geweldig mooie plek midden in de Pyreneeën en we besluiten dan ook de volgende dag de omgeving met de motor te verkennen. Op een gegeven moment komen we op een uitzichtpunt wat, zeker op zondag, heel veel mensen trekt. Vanaf hier heb je een uitzicht tot over de oceaan en kun je Biarritz zien liggen.

Maandag 10 maart vervolgen we onze rit langs de kust van de Atlantische oceaan. Na de Pyreneeën wordt het dan al weer redelijk vlak en kunnen we nog een flink eind opschieten. We komen in de middag aan in een gebied waar ook meren op de kaart staan en waar ook de app Campercontact en de navigatie aangeven dat hier camperplekken aan het water zijn te vinden.

In Gastes zoeken we de camperplek op en zien dat de toegang naar de plek is overstroomd. Gelukkig staan er nog meer campers en zien we personenwagen door het water rijden, anders waren we weer omgekeerd. Na te hebben gekeken of we een beetje verhard kunnen staan hebben we de camper geparkeerd. (N44°19'44",W 1°09'4") .

De volgende morgen weer door een nauwe uitgang naar buiten waardoor we alleen maar naar links konden rijden terwijl we naar rechts moesten om weg te kunnen. Hierdoor moet je dan een keer een extra draai maken. Het gevolg van een grote camper zullen we maar zeggen.

We besluiten onze rit te vervolgen richting de kust zodat we in Normandië dan nog de landingsstranden uit WOII kunnen bezoeken. In Mauze sur le Mignon blijkt een camperplek op de kaart te staan maar deze kunnen we niet bereiken omdat we voor een spoorbrug komen te staan die, volgens de borden, slechts 3,30 meter hoog is. Het gevolg is dat we dan 5 kilometer om moeten rijden en dat is ons wat teveel van het goede en we hebben dan ook een parkeerplek gevonden waar wij de nacht wel konden doorbrengen. Het is een plek waar de bewoners van het dorp ook bussen en vrachtwagen voor de nacht parkeren. (N46°11'59",W 0°40'2") Na een wandeling door de omgeving bleek al gauw dat de spoorbrug veel hoger was dan 3,30 meter waardoor we hier gemakkelijk onderdoor hadden gekund. Volgende keer eerst maar eens beter bekijken dan.

Dinsdag 12 maart verder gereden en laat in de middag aangekomen in Changé. Eerst de navigatie ingesteld op de plaatselijke camperplek wat een hele mooie plek was aan de rand van een rivier met een grote vijver met daaromheen wandelpaden. Echter aangekomen op de plek bleek deze helemaal vol te staan en er was geen mogelijkheid om te keren of verder te rijden dus moest ik met de aanhanger weer achteruit. Gelukkig ging dit in één keer goed want anders ben je mooi klaar met een aanhanger van 2 ton zonder neuswiel. We vonden al gauw een plaatsje dicht in de buurt op een groot parkeerterrein bij sportvelden. (N48°05'51",W 0°47'01") We hebben hiermee nog geluk gehad ook want de volgende morgen kon je de camperlek al niet meer af komen omdat ze eerst op de straat de bomen aan het hakselen waren.

De volgende morgen zijn we doorgereden naar de Normandische kust en aangekomen in Port en Bessin waar we een camperplek vonden bij de Super U, welke daarvoor speciaal enkele plekken heeft vrij gehouden. (N49°20'35",W 0°45'08") We treffen het niet, want het is echt heel mistig en hierdoor kunnen we niets van de stranden zien. Als je aan de ene kant van de haven staat kun je de andere al niet meer zien liggen. Jammer want we zitten op een mooi punt tussen Omaha Beach en Juno Beach dus er is van alles te zien.

Na nog 2 tussenstops in Crigneuseville (Fr) en Eksaarde (B) zijn we dan zondag 16 maar weer in Wolvega aangekomen.