Italië 2015 deel 2

Vrijdag 16 januari

We hebben Rome weer verlaten en zetten koers richting Napels waar we een paar dagen willen blijven staan om deze stad te verkennen. Het ritje langs de kust was zeker de moeite waard en het weer was goed.

We proberen onderweg, voordat het donker gaat worden, weer een plaatsje te vinden met het boekje van Frattore Amico maar ook deze keer leverde dit weer niets. Het etablissement was gesloten, er werd verbouwd en er was geen plaats meer voor campers. Waarschijnlijk nieuwe eigenaren die geen campers op het erf wilde hebben

Inmiddels was het al donker te worden en na veel moeite om daar weer weg te komen vinden we dan uiteindelijk een plekje aan een binnenmeer (N40°55'39",O 14°1'46") waar een aantal jongens aan ons vraagt of we hier overnachten. We vragen wat zij hier doen en het blijkt dat hier een roeivereniging zit waar ze morgen ook weer terug komen.

Er komen weer heel wat auto’s aanrijden waar alleen maar mannen in zitten. We krijgen al gauw het idee dat we weer eens op een homo-ontmoetingsplek zijn beland zoals eerder ook al een keer in Spanje. Het gaat weer de hele avond door maar we hebben er verder geen last van en kunnen dan ook al gauw de slaap vatten.

Totdat om kwart over twee Noeschka heel hard aanslaat en wij wakker worden. Blijkt er iemand op de deur te kloppen. Wie kan dat nu zijn op dit tijdstip. Ik besluit er uit te gaan maar doe de deur nog niet open. Ik schijn een vrouw met de zaklamp heel fel in haar gezicht zodat ze niets meer ziet. Zij heeft een heel verhaal in het Italiaans en op een wel heel zielige toon. Ik versta nog iets van vissen of iets dergelijks maar ik maak er niets van. Ik zeg tegen haar dat ze moet ophoepelen en ga weer naar bed. Ik doe de deur maar niet open, je weet nooit met hoeveel ze zijn.

Als ik weer op bed lig horen we haar nog roepen: “Help me, my friend. Help me,……….my friend. Aqua in my car.” Ik denk nog dat het wel heel toevallig is dat ze nu bij ons water moet halen voor haar auto, dat haalt ze maar ergens anders. We liggen nog een tijdje te luisteren en vallen na verloop van tijd toch weer in slaap. De volgende morgen is het wel duidelijk dat we hier niet nog een nacht blijven staan. Ook op zaterdagmorgen is het al weer een komen en gaan van de homo’s.

Zaterdag 17 januari

Omdat het nog maar goed 30 kilometer rijden is zijn we al gauw in Napels waar we onze camper kunnen parkeren op de camperplaats midden in de stad bij IPM parking. De portier wil ons eerst dubbel tarief laten betalen omdat we zo groot zijn en ook voor de aanhanger het volle tarief moeten betalen. Dit zou neerkomen op een bedrag van € 48,-- per nacht zonder voorzieningen als stroom en water. Ik ben het hier niet mee eens en ga in protest waarop hij zijn baas gaat bellen. Na veel onderhandelen komen we uiteindelijk uit op een tarief van € 30,-- per nacht. Een redelijk bedrag mede gezien het feit dat we bijna midden in het centrum staan. We nemen de fiets en verkennen de stad per fiets. Het is een uitkomst om hier e-bikes te hebben anders kom je hier nergens. Het is een prachtige stad met heel kleine weggetjes tussen hoge gebouwen waar veelal de was aan de balkonnetjes hangt.

Zondag 18 januari

We worden ’s morgens wakker met regen en hierdoor besluiten we niet Napels nog verder te bezoeken en verder te gaan rijden. Ook een bezoek aan de Vesuvius en Pompeï is met dit weer niets aan, dit zal dus moeten wachten op een andere keer. De vooruitzichten zijn nu ook niet dat het binnen een paar dagen weer beter weer gaat worden. We nemen dan ook de snelweg naar het zuiden en het blijft de hele dag regenen.

Tegen de avond, het wordt alweer donker, gaan we de snelweg af op zoek naar een slaapplek. Meestal zoeken we dan om een plaats met een industrieterreintje of iets dergelijks maar die is in deze bergachtige omgeving niet zo makkelijk te vinden. We vinden ons slaapplekje bijna naast de snelweg op een groot parkeerterrein dat naast een al gesloten restaurant is gelegen in het plaatsje Fracineto. (N39°49'58",O 16°15'18") Een riante plek en achteraf gezien ook nog eens heel veilig omdat we de volgende morgen ontdekten dat we naast het politiebureau stonden.

Maandag 19 januari

We zijn nu een stuk afgedwaald van de kust en volgen de snelweg weer verder welke weer naar de westkust van Italië leidt. Hadden we gisteren nog hele stukken snelweg waar werk in uitvoering was, vandaag rijden we over prachtige stukken nieuwe snelweg waardoor de rit een stuk comfortabeler is. Het weer is inmiddels ook weer een stuk beter en het zonnetje schijnt heerlijk.

Bij Vibo Valentia gaan we van de snelweg af om verder langs de kustlijn een camperplekje te vinden. We vinden op de navigatie een camperplek aan het strand in het plekje Marina de Zambrone. Het blijkt een stuk parkeervak te zijn naast de weg pas naast het strand en we zoeken dan ook niet verder. Hier houden we het wel even uit. (N38°42'20",O 15°57'58")

De volgende dag ontdekken we aan het eind van de boulevard een groot parkeerterrein en dit plekje lijkt ons nog beter. We hebben hier meer ruimte om de camper heen en de branding heeft hier niet zo’n lawaai.

Omdat ik nog wat werk heb te doen blijven we hier een paar dagen staan. Ook ga ik hier voor het eerst een motorritje door de bergen maken. Het is een prachtige omgeving met veel olijfbomen, en sinaasappelbomen en heerlijke motorweggetjes. Al is het ook soms wel oppassen omdat er soms veel modder op de weg ligt die naar beneden is gekomen door de regen.

Er zijn niet veel wandelmogelijkheden omdat we aan een doodlopende boulevard zitten en er door de bergachtige omgeving geen rondjes gewandeld kunnen worden. Het strand loopt ook nog eens heel zwaar en zo komt het dat we meestal bovenaan eindigen om daar even een bakje koffie te drinken en vervolgens weer naar beneden te wandelen. Ik heb nog 1 keer geprobeerd een visje aan de haak te slaan maar dit is hier ook weer niet gelukt.

Zaterdag 24 januari

We hebben nu lang genoeg op 1 plek gestaan en we gaan dan ook weer verder richting het zuiden. Eerst moeten we nog even iets terug halen naar Vibo Valentia omdat we de weg langs de kust niet vertrouwen. De weggetjes lijken hier niet al te groot. Als we ons dan bij Vibo Valentia ons nog een keer verrijden weten we waarom we niet voor deze weggetjes hebben gekozen. We hebben de grootste moeite om de kleine dorpjes met de krappe haarspeldbochten te doorkruisen maar uiteindelijk lukt het wel.

Omdat we een tip van een lokale bewoner hebben gehad om vooral het plaatsje Scilla te gaan bezoeken gaan we hier eerst naar toe. Het is een leuk plekje maar het vinden van een parkeerplek is in zo’n bergdorpje niet een klein kunstje.

We rijden het dorp weer uit en eerder dan gedacht zijn we al bij de veerboten naar Sicilië aangekomen. Na  eerst maar eens gevraagd te hebben wat de overtocht gaat kosten gaan we dan de veerboot op.

De boot meert aan in de stad Messina en volgens het camperboek is hier midden in de stad een camperplek die we in de navigatie intikken. We kruisen dwars door de stad en zien al eens een bordje dat het verboden lijkt voor boven de 3,5 ton maar dit zal toch niet het geval zijn anders stuurt de navigatie ons niet door. De straatjes worden alsmaar smaller en aan beide kanten worden auto’s geparkeerd en omdat het zaterdag is is het ook nog een verschrikkelijk druk. We komen er met veel moeite doorheen maar op een gegeven moment is het toch uit met de pret. We hebben ons volkomen vast gereden. We staan voor een rotonde waar overal auto’s staan geparkeerd en waar we onmogelijk verder kunnen. De auto’s staan aan alle kanten van ons vast. De rotonde kan in de midden open gemaakt worden zodat we eventueel rechtdoor kunnen oversteken. Er is nog wel een klein probleempje omdat daar net weer een auto voor staat geparkeerd. Gelukkig is de eigenaar in de buurt en na een tijdje kunnen we onze reis dan weer voortzetten.

Eenmaal aangekomen op de plek van bestemming blijkt er tot overmaat van ramp helemaal geen camperplek (meer) te zijn. Op de aangegeven plek zien we nog wel een klein parkeerterreintje maar zeker niet geschikt voor campers en aan de andere kant van de weg is een grote begraafplaats.

We rijden dan maar weer door en beproeven ons geluk in een ander dorpje langs de snelweg. We vinden een plekje op een parkeerstrook in het dorp Roccalumera, niet ver van de snelweg. (N37°58'2",O 15°23'9"). De hier aangegeven camperplek was, ook omdat het al donker was geworden, voor ons niet meer bereikbaar.

Zondag 25 januari

Na de wandeling over de boulevard langs het strand starten we de camper weer en trekken we richting Taormina. Een historisch stadje waar ook nog eens een camperplek staat aangegeven. De camperplek blijkt een dorpje verder te zijn in Giardini Naxos. Als we voor de gesloten ingang staan stopt er een politieagent naast ons en deze zegt ons dat we niet meer verder kunnen. Gelukkig komt de eigenaar van de camperplek al naar ons toe gelopen en na wat heen en weer geschreeuw tussen hem en de agent mogen we dan toch doorrijden naar de tweede poort die wel geopend is. Het is een mooi plekje al is het aan de dure kant. (N37°49'21",O 15°14'39"). De campergids geeft een tarief aan van € 15,-- per dag maar wij moeten € 20,-- betalen. Zal wel weer aan de aanhanger liggen.

We nemen de fiets om de historische stad te bezoeken en bekijken onderweg nog even een aantal camperlekken. Deze zijn allemaal een stuk goedkoper en dichter bij het strand gelegen dus besluiten we om morgen weer te verkassen.

De e-bikes komen weer fantastisch van pas omdat het naar de historische stadskern een behoorlijke klim is die zelfs lopend bijna niet te doen is. Het is een prachtig stadje die geheel op het toerisme ingesteld is met dito prijzen. 

Maandag 26 januari

De dag begint met een stralend zonnetje en na de wandeling in de omgeving gaan we de camperplek verlaten om naar de andere kant van het dorp te rijden. Na nog een verkeersopstopping belanden we dan op de camperplek waar we nu staan. We zijn nog maar net aangekomen of het begint alweer te regenen en al na een paar uurtjes staat het om de gehele camper blank. We moeten de hond nog uitlaten en dit gaat alleen met regenpak aan. Het is nat en veel te koud voor de tijd van het jaar en gaan ervan uit dat dit hooguit nog een paar dagen zo kan duren. Heb ik inmiddels weer een beetje tijd om dit verslag te schrijven.