Spanje 2013 week 2

Spanje 2013 week 2

Het is alweer een week geleden dat we verslag van onze reis naar Spanje hebben gedaan. We weten inmiddels dat het plaatsje waar we de vorige keer voor het laatst zijn geëindigd Serignan heet en vlakbij de Middellandse Zee ligt.

Vanuit dit plaatsje zijn we doorgereden richting Spanjeen hebben een leuk plaatsje uitgezocht in een bergdorpje. Het waren dan wel plaatsen voor campers tot 8 meter maar we dachten dan maar gewoon twee plaatsen te gaan bezetten. Dat viel dus nog wel een beetje tegen. De wegen er naar toe werden smaller en smaller en in het bergdorpje aangekomen zagen we al gauw dat we de bocht naar de camperplaatsen toe niet zou den halen. Keren was ondoenlijk en dus zijn we maar doorgereden tot we weer een afslag kregen naar de doorgaande weg.

We hebben toen afgesproken dat we nooit meer een camperplek zouden uitkiezen die geschikt was voor maar 8 meter en hebben vervolgens de camperplek in Port Vendres uitgekozen. Via een prachtige bochtige weg arriveerden we dan uren later op de plaats van bestemming en konden we de camperplek betrekken. Dat viel dus nog even tegen. Weliswaar konden grote campers hier gemakkelijk een plaatsje vinden, alleen de ingang was voor ons te klein en konden we er dus niet op komen.

De weg terug rijden was voor ons geen optie en dus zijn we maar weer doorgereden langs deze hele bochtige weg waar we soms maar moeilijk een tegenligger konden passeren. Het werd inmiddels al donker en dan wordt het nog moeilijker. Tot overmaat van ramp zagen we op een gegeven moment ook nog een bordje met een verbod voor voertuigen boven de 3,5 ton en we zouden dan ook de camper alweer keren. Gelukkig zagen we nog net op tijd dat het bordje alleen voor de afslag gold en konden we de rit gelukkig voortzetten. We waren heel blij dat we na een bocht zomaar uit het niets een grote parkeerplek zagen verschijnen en hebben dan ook niet getwijfeld en onze camper hier neer gezet. Achteraf gezien geen slechte keuze.

Een prachtige plek aan de rand van de Middellandse Zee waar de kust zeer rotsachtig is. De volgende dag de prachtige route dan ook maar weer voortgezet richting Barcelona.

Donderdag kwamen we dan ook aan in het plaatsje LLica de Vall, een klein 20 kilometer ten noorden van Barcelona. Een 24 uur per dag bewaakte camperplek met busverbinding naar Barcelona in de buurt. De plek was niet de mooiste maar alle voorzieningen waren aanwezig en zelfs konden we de camper en de kar nog eventjes wassen. Ook was er een mooi wandelpad achter het terrein waar we mooi Noeschka konden uitlaten. Er groeide ontzettend veel bamboe langs de kant en omdat we daar wel wat mee konden hebben we hier nog wat van afgesneden.

 Omdat we na de rit ontdekten dat de accu’s tijdens de rit ontladen in plaats van opladen zijn we vrijdag maar weer eens naar de garage geweest. Een DAF-garage waar we na veel zoeken net na twaalf uur aankwamen kon om drie uur er wel even naar kijken. Wat bleek, da garage ging gewoon drie uren dicht voor de siësta. We hadden alweer bedacht dat dit weer een mooi kapitaaltje zou kunnen gaan kosten, het minste is toch wel een nieuwe dynamo. Om drie uur werd er dan naar gekeken en de monteur constateerde dat we één probleem hadden…. Gelukkig viel het allemaal mee en was ons probleem dat een connector van de kabel aan de dynamo was gebroken. Na een reparatie van een paar tientjes konden we dan weer vertrekken.

Weer aangekomen op onze camperplek vonden we het tijd worden de motoren eens uit de kar te halen voor een ritje door de bergen.

Een route gepland van ruim 100 kilometer maar na een kleine 25 kilometer werd het al donker en zijn we maar weer terug gekeerd. Het waren voor Bertha ook de eerste meters op haar nieuwe motor en dus wel even wennen. De bergweggetjes en de drukke wegen op de terugweg zijn natuurlijk een prachtige leerschool geweest.

De zaterdag hadden we een bezoekje Barcelona gepland en we zijn dan ook met Noeschka naar de bushalte gelopen. Eerst zaten we aan de verkeerde kant van de weg en zagen we de bus voorbij rijden en een eindje verder aan de andere kant van de weg stoppen. Na wat gezwaai naar de chauffeur heeft hij even op ons gewacht maar we konden niet met de bus mee omdat honden niet waren toegestaan. Dus maar weer terug naar de camper en Noeschka daar achter gelaten. Een ur later konden we dan toch vertrekken naar Barcelona.

In Barcelona de metro genomen en vervolgens kaartjes gekocht voor de toeristenbus. Het was deze dag bewolkt en het regende af en toe dus viel het nog wel tegen om op zo’n open bus door de stad te toeren. We hebben veel gezien waaronder Le Sagrada Familia al bleef het bij een bezichtiging van de buitenkant. Er stond zo’n lange rij te wachten om naar binnen te kunnen dat we hier maar niet bij hebben aangesloten.

Omdat het zo koud was beiden nog even een sjaal gekocht en vervolgens de bus maar weer genomen en de stad verder bekeken.

Na nog een enkele winkel te hebben bezocht vonden we het tijd worden Noeschka maar weer eens op te zoek. Het was al bijna vijf uur en als we de bus zouden nemen konden we rond kwart over zes bij de camper zijn. Alleen, dan moet je wel de goede bus nemen natuurlijk. De chauffeur van de bus waar we instapten zag er nogal slaperig en moe uit en hij had zichtbaar geen zin meer in de dag. Hij bevestigde dat hij naar het door ons genoemde plaatsje zou gaan maar toen we eenmaal goed en wel op weg waren kwam hij er achter dat hij ons verkeerd had verstaan en een andere kant op ging. Wel gaf hij ons nog mee dat we vanaf het eindpunt een andere bus konden nemen naar Llica de Val. Deze bus ging echter maar tot Llice d’Amunt en dit plaatse lag nog ruim vier kilometer van de plaats van de camper. We zijn toen maar gaan lopen en zijn uiteindelijk na zeven uur in het donker bij de camper aangekomen.

Zondagmorgen, na het wassen van de camper, onze reis weer voortgezet en richting zuiden gereden. We gingen verder via de kust en kwamen langs vele bekende plaatsen waaronder Salou. In de zomer een druk bezocht toeristenoord maar nu bijna een spookstad. Alle appartementen en hotels waren afgesloten en slechts een enkeling woonde er nog. 

 Voor de verandering hebben we deze keer niet naar een camperplek gezocht maar we zouden wel zien wat we tegen het lijf zouden lopen. Nou dat heeft goed uitgepakt. We vonden een werkelijk schitterende plek aan de kust in het plaatsje Sant Carles de la Rapita. Ook een plaatsje wat in de winter bijna is uitgestorven, net als Salou.

Maandagmorgen deze prachtige plek dan toch maar weer verlaten en verder gereden richting Valencia. In deze stad hebben we nog even geprobeerd een plekje te vinden in de haven maar tevergeefs. Er was geen geschikte plek te vinden en de grote steden zijn ook niet onze meest geliefde bestemming. Liever zitten we in een bergdorpje met een mooie natuur. Na nog een klein uurtje te hebben gereden zijn we dan aangekomen bij het plaatsje Carcaixent. De rit er naar toe was over verschrikkelijk smalle weggetjes tussen velden vol sinaasappelbomen. We staan hier nu midden in de natuur tussen de bergen waar we naar verwachting mooie wandelingen en een mooi motorritje zullen kunnen maken.