Spanje 2013 deel 4

De volgende morgen benut voor een wandeling door het dorp. Het blijkt nog een aardig dorpje te zijn met leuke nieuwe woonwijken waarin sinaasappelbomen vol sinaasappels staan en ook hele oude wijken met hele kleine, smalle huisjes. Ramen zitten er bijna niet in deze huisjes en dus is het bijna onmogelijk om even naar binnen te gluren terwijl we wel heel nieuwsgierig zijn hoe deze huisjes er van binnen uit zullen zien. Bij enkele huisjes staat de voordeur open en kunnen we toch even een beetje naar binnen kijken en dan valt het alleszins mee wat we zien. Het dorpscentrum is erg leuk met veel pleintjes en een kerk en zelfs een gebouw waar overdekt een warenmarkt is gevestigd. Het lijkt hier de zwarte markt in Beverwijk wel zoveel groenten en kruiden hier staan opgestald. Buiten zijn ze bezig marktkramen op te bouwen. We zijn kennelijk te vroeg voor de markt terwijl het al na tienen is en besluiten dan maar een kopje koffie te gaan drinken in een klein cafeetje. De eigenaar begint in het Spaans uit te leggen dat honden hier niet welkom zijn maar we doen maar net of verstaan we er niks van en blijven lekker zitten. Hij geeft het uiteindelijk maar op en we kunnen nog even lekker koffie drinken. Noeschka is weer doodop als we terug komen in de camper.

 Na de wandeling maar weer ingepakt en vertrokken richting het noorden. We hebben besloten om deze dag geen snelwegen te pakken maar de op de ANWB routekaart aangegeven interessante routes te nemen. We komen hierbij door een prachtig bergachtig gebied waar de landerijen worden gescheiden door stenen muurtjes en waar de koeien, schapen en zelfs zwarte varkens los rond lopen. Echte scharelvarkens dus. Helaas is het Bertha niet gelukt om van de varkens een fotootje te maken want voordat je ze ziet ben je er al weer bijna voorbij.

Het is moeilijk om in de hele kleine bergdorpjes een plekje om te overnachten te vinden. Van supermarkten hebben ze hier schijnbaar nog nooit gehoord en een grote parkeerplaats is er dan ook niet te vinden. Rest ons niets anders dan maar door te rijden naar een wat grotere plaats en dit blijkt Talavera de la Reine te zijn geworden. Hier kunnen we in een wijk in aanbouw bij een Aldi supermarkt nog wel een plaatsje vinden. Ook in Spanje vind je veel nieuwbouwwijken waarin de wegen zijn aangelegd maar waar verder niets meer mee gebeurt. In Spanje is de crisis heel hard aangekomen. Als we weer zijn geïnstalleerd smaken de lekkernijen natuurlijk heel lekker.

’s Avonds zijn we dan nog even naar het dichtbij zijnde Steakhouse geweest maar kennelijk waren we iets te vroeg daar aangekomen want we waren de enige gasten terwijl het toch inmiddels al 9 uur was geweest. Bij navraag aan een beetje Engels sprekende ober blijkt dat de Spanjaarden pas om 10, 11 uur beginnen te komen en ja hoor, zo tegen 10 uur beginnen de eerste andere gasten dan ook binnen te komen. Het levensritme is in Spanje dan toch geheel anders dan dat van ons terwijl wij al vonden dat we ons aardig hadden aangepast doordat wij het avondeten ook bijna elke dag zo rond 9 uur nuttigen.

Zondagmorgen even een wandelingetje met Noeschka in de omgeving gemaakt. In de buurt  is een tuibrug die ons doet denken aan de Erasmusbrug waaronder de rivier behoorlijk snel onderdoor stroomt. Geen wonder met de regen van de afgelopen periode. Na de wandeling maar even in de camperplaatsenboeken gekeken voor een geschikte locatie om de tanken even te kunnen legen en de watervoorraad weer wat op peil te brengen. Blijkt dat aan het eind van de straat waar wij staan geparkeerd, op nog geen 500 meter afstand een officiële camperplek te zijn. Daar de tanken dan maar even geleegd en het water bijgevuld waarna we weer verder konden trekken.

Na een klein stukje over de snelweg naar Madrid belanden we al gauw weer op een kleinere autoweg de N403 en ook deze weg blijkt weer door een geweldig stukje natuur te gaan. Op de kaart werd deze weg dan ook met een groene lijn aangegeven en terecht. We rijden door een prachtig mooi berggebied en voor ons staat dan al vast dat als we een geschikte plek zien we daar blijven overnachten en na een klein poosje blijken we deze plek al te hebben gevonden. Aan de rand van een dorpje (Arroyo de la Parra) met uitzicht over een stuwmeer. We staan helemaal alleen op een grote parkeerplek, ideaal om een paar nachten te staan. Hier zijn we dan ook 3 nachten gebleven.

 Gelijk na aankomst de omgeving maar even verkend en afgedaald naar het stuwmeer. Er staan hier wel heel leuke woningen in een prachtige omgeving en zelfs is een schiereilandje nog bewoond.

De maandagochtend staat in het teken van het wandelen met Noeschka in de omgeving. We besluiten het dorpje maar in te wandelen en we zien wel waar we uit komen. We komen dan ook al snel in de bergen met de landerijen met de stenen muurtjes  waar de koeien vrij rond lopen. Een prachtig gezicht die loslopende koeien met hun kalfjes die hele bergwanden vrij kunnen begrazen. Hier en daar staat nog een schuurtje gemaakt van stenen uit het land. De omgeving en de vergezichten zijn prachtig om te zien.

’s Middags gaan we de omgeving per motor verkennen en als ik even op Google Maps kijk lijkt dit wel een leuk ritje te gaan worden. We plannen geen route en rijden net zolang tot we op de navigatie een leuk weggetje zien verschijnen. Het is prachtig weer met een lekker zonnetje al valt de temperatuur nog niet erg mee. De motor geeft aan dat deze zo’n 15 graden is. Als we het bergweggetje in rijden zien we in de verte al bergen waar de wolken overheen hangen. Na een tijdje het prachtig kronkelend weggetje te zijn gevolgd komen we zelf in deze wolken terecht en blijkt dit zeer nat, mistig en koud te zijn. De temperatuur is gedaald tot onder de 2 graden. Na overleg wat te doen, doorgaan of terugkeren over dezelfde weg besloten we om maar door te gaan. De mist werd heel erg en je zag dan ook bijna geen hand voor ogen. Nadat we de top hadden bereikt op 1572 meter hoogte kon het gelukkig alleen maar weer beter worden en dit werd het gelukkig ook. Na een poosje de navigatie maar gevraagd naar de kortste route weer terug naar de camper en deze gaf aan dat we hiervoor dezelfde weg terug moesten keren. Ja, dat krijg je als er in een bergketen maar weinig weggetjes zijn. Na een aantal keren weer proberen met de navigatie is deze eindelijk zover dat deze een andere route kiest en hebben we toch een ronde kunnen maken.

En Noeschka maar wachten in de camper.

De dinsdag hebben we, naast het wandelen en een motorritje, benut voor het kleuren van Bertha haar haar. We hadden bij een Aziatisch winkeltje in Villafranca de Los Barros een setje haarkleuring voor maar € 2,95 gekocht en dit moest worden geprobeerd. Dit blijkt, als je dit voor de eerste keer doet, nog een behoorlijk geklieder te zijn maar het resultaat valt helemaal niet tegen en is voor herhaling vatbaar.

Na woensdagmorgen de gordijnen te hebben geopend schrikken we toch wel even dat er buiten sneeuw ligt. Daar zaten we nu niet op te wachten, we hebben al genoeg slecht weer gehad. We gaan dan ook gelijk na de wandeling maar weer op pad.

Onderweg blijkt het nogal wat meer te hebben gesneeuwd en we blijven dan ook niet vrij van de nodige sneeuwbuien onderweg. Gelukkig zijn de wegen allemaal redelijk schoon omdat ze deze in de ochtend al hadden schoon geveegd, anders waren we niet meer doorgereden.

Tegen de avond wordt het dan weer tijd om een plekje te zoeken en ook nu hebben we weer een aantal dorpen doorkruist om uiteindelijk op een industrieterrein van Briviexa te belanden waar plek genoeg was. Ook hier een terrein wat in 2006 al was aangelegd maar waar na die tijd nooit weer was gebouwd als gevolg van de crisis.

De nieuw aangelegde weg die is afgesloten voor het verkeer blijkt een populaire wandelroute te zijn. De weg wordt dan ook heen en terug bewandeld door voornamelijk huisvrouwen en vooral als deze in groepjes lopen kakelen ze heel wat af. Jammer genoeg kunnen we ze niet verstaan en dat lag niet door het volume van de dames.

Na onze gebruikelijke wandeling, ditmaal dus over een nog in te vullen industrieterrein, zijn we weer vertrokken richting Frankrijk. De bedoeling is om vandaag aan te komen in Biarritz, waar volgens de camperplaatsenboeken weer voldoende mogelijkheden zijn om een aantal nachten op een plek met voorzieningen als water en stroom te kunnen staan. De route voert ons door zowel hele vlakke stukken als door prachtige bergachtige gebieden en ook de weersomstandigheden zijn niet best met veel sneeuwbuien onderweg.

Vanaf San Sebastian in Spanje geven we in de navigatie de route naar Biarritz in met, zoals tot nu toe door ons gebruikelijk, vermijding van tolwegen. Echter deze route zou toch wel een heel eind om zijn geweest en we besluiten dan ook maar om voor het eerst op deze reis om gebruik te gaan maken van de tolweg. Eerst vergissen we ons nog in de afslag en hebben het verkeerde stukje tolweg genomen. Gelukkig kost dit niet meer dan een kleine € 3,-- en na een klein poosje rond te hebben gereden belanden we dan weer op de route naar Frankrijk. De tol van rond de € 8,-- valt ons ook niet tegen, vooral afgezet tegen de andere route waar we toch wel 75 kilometer moesten omrijden. Dit kost wel even wat meer want na een aantal metingen komt het gemiddelde verbruik van onze camper met de kar erachter toch uit op 1 liter per 3 kilometer en dan kost 75 kilometer omrijden al gauw € 30,--.

Rond 6 uur arriveren we dan op de camperplek in Biarritz en het blijkt hier al behoorlijk druk te zijn geworden. De meeste plekken zijn geschikt voor campers van hooguit 8 meter lengte en de meeste hiervan zijn ook al vol. Gelukkig is er nog 1 plek waar we onze camper in de lengte kunnen plaatsen en na een beetje heen en weer manoeuvreren staan we dan op een mooi plekje met de oceaan aan de andere kant van de weg op een paar honderd meter lopen.

Deze avond kunnen we nog niet aan de stroom omdat alle stopcontacten al zijn vergeven maar de volgende morgen vertrekken er al weer veel en dus kunnen we dan ook al gauw aansluiten aan de stroom. Dan kunnen we weer even bijladen en kunnen er weer een aantal wasjes worden gedraaid.

Vrijdagmorgen is het heerlijk weer en we hebben dan ook heerlijk langs de oceaan gewandeld, lekker op de bankjes gezeten in de zon, en aan de boulevard even een kopje koffie gedronken. Ja, en dat is dan wel weer even schrikken. In Spanje waren we gewend om ongeveer € 1,10 tot € 1,20 te betalen voor een kopje koffie maar hier waren we een schandalige € 3,40 per kopje kwijt. In zulke plaatsen wordt je dan wel weer gesneden natuurlijk.

Onderweg is het gebruikelijk dat ook Noeschka wordt voorzien van haar brokjes andes zou het wel heel lang duren voordat deze eten krijgt.

’s Avonds als we weer langs de oceaan lopen blijkt het water te zijn gestegen. Er blijkt helemaal geen strand meer over te zijn en de stijging beloopt zeker enkele meters. De verschillen zijn enorm.

Noeschka vermaakt  zich best in het zand.

Het is een leuke plek om een paar dagen te verblijven en het is nu zondagmiddag als ik dit schrijf en we staan nog steeds in Biarritz. Vandaag is een beetje regenachtig en dus een goed moment om even het verslagje te schrijven en een boekje te lezen. De wandelingen in de omgeving leveren mooie foto’s op.

De laatste foto lijkt van hele mooie woningen te zijn, maar dit blijken kale muren te zijn die prachtig zijn beschilderd.